Yürüdük sessiz,aşk izledi...

Yokuşlar ne kadar dikti,ve biz nefes almadan ne kadar yürümüştük?

Yürümeye başladığımız yerden oldukça uzaktaydık,sis yeniden tepemize çökmüş,''gidin burdan''der gibiydi ama aldırmadık...Zaten neye aldırmıştık ki?Konuşmuyor,konuşmadan da bir yolda,hiç durmadan ilerlenilebileceğini gösteriyorduk.Uzaktaydık başlangıçtan,tüten bacalar bize el sallıyorlardı,aldırmadık...Uzakta olmak belki de iyiydi herşeyden,herkesten...Kaderin bize sunduklarından belli bir mesafede duruyorduk,ellerin daha sıkı tutuyodu ellerimi...Belli bir mesafede duruyorduk kaderden,uzaklarda,hayatın bize bahşettiklerini geri alacağını bilerek,fazla yaklaştırmıyorduk kendimize...Yarasız olsun,acısız olsun diyorduk.Böyle çıkmıştık yola,ve ben en umutsuz havada seni gördüm,tek başına yürürken...Puslu havada daha bir inat,daha bir güzeldin,söylemedim.Aşk gelmişti aklıma,seni görünce;söylemedim.''Yürüyelim mi bu yolda?'' diyen bile olmadı aramızdan,sadece elimi uzattım sana,sende bana,ve yürüdük''.Dağlar aştık,şehirler gördük.Hava değişmedi;karanlık hep yanımızdaydı,ve biz yürüdük.
Yürürken,tırmanırken,koşarken hatta birlikte,ben hep aynı şeyi düşündüm,ama söylemedim sana.Aşk,sevgi...Neydi bu ikisi?Dilden düşmeyen kelimeler mi?Yaşanamayacak olana bir özlem mi?Yoksa bir köy ismi mi?Çok farklıydı tanımlar,ama herkesin tanımı daha farklıydı.Değişebilir miydi gerçek olan?Yada gerçek olan birşey ,bu kadar değişikliğe uğrar mıydı?Hiç bilemedim,sana hiç söylemedim.Yollardan çıkardık hırsımızı,yürümek güzeldi seninle hiç bilmediğim bir yolda,çok iyi tanıdığım bir mevsimde.Gözgöze yürüdük hiç yorulmadık.Yada belli etmedik.Ve en sonunda ulaştık,o hiç ulaşılmaza.Manzara ,keşfedilmenin rahatsızlığını hiç yaşamadı bugün, ama hoşgeldiniz de demedi bize.Sadece bir kuş, sise inat bende burdayım diye bağırdı,bende bağırmak istedim delicesine ama sana hiç söylemedim.Hava hiç değişmedi aynı senin beni sevme seklin gibi...Senin beni sevme şeklin,benim sana olan sevgimi degistirmiyordu; Ve bence ask buydu,söylemiştim içimden...Anlamış mıydın acaba beni?,anlaşılmaktan korktum.
Yürümeye devam ettik,bi ara konuşur gibi oldu gözlerimiz,ağzıma bir kaç cümle gelmişti,farklıydı bu kez,yutmadım bu sefer;söylemek istediklerim vardı fakat anladım ki oldukça yorulmuştum;kısık bir ses tonuyla söyledim bu sefer;''seni seviyorum''.Çarpıştı gözlerimiz,hiç konuşmadın koluma girerken...Yürüdük.Beklentisiz.Sebepsiz.Yürüdük.Sen bana,ben sana doğru...